ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' พักตร, พักตร์ '

    พักตร, พักตร์  หมายถึง [พักตฺระ] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • พักตร, พักตร์

    [พักตฺระ] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).

  • พักตรา

    (กลอน) น. หน้า.

  • พักตรากฤติ

    [กฺริด] น. โฉมหน้า เช่น พักตรากฤติอันบริสุท ธิพบูและโสภา.(สมุทรโฆษ). (ส. พกฺตฺร + อากฺฤติ).

  • พักตรา

    ดู พักตร, พักตร์.

  • พักตรากฤติ

    ดู พักตร, พักตร์.

  • พักตา

    น. ผู้พูด, ผู้กล่าว. (ส. วกฺตฺฤ; ป. วตฺตา).

  • พักแพว

    น. ผักแพว. [ดู แพว (๑)].

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒